Een grote zon begint te dromen en zijn droomstralen rijken in de oneindigheid, zijn stralen ‘Zijn’ de oneindigheid. Deze zon is zo groot dat het niet waarneembaar is met het oog, met de sterkste licht- of elektronen microscoop of grootste telescoop dan ook. Die zon zijn naam is Noz en het droomde alle hemelen, sterren, planeten en bewoners bij elkaar. Een bijzondere planeet, Edraa, met zijn volk de Oud-Nesnem genaamd, is in Noz zijn droom uitverkoren doordat het de speciale aandacht krijgt van al het licht dat Noz in zich heeft en dat… ís nogal wat.
Zijn droom heeft zoveel energie opgewekt dat het openbarstte in een grootst kosmisch orgasme waarmee het zijn levensdroom een werkelijkheid geeft van een veelvuldig en veelzijdige diversiteit van leven op de planeet Edraa en in de rest van zijn droomuniversum. Uit dit leven wordt uiteindelijk ook, als laatste, het schitterende volk de Oud- Nesnem geboren.
De Oud-Nesnem zijn kleine stralende Nozjes, geboren uit het droomhart van de grote Noz. Zij zien er uit als perfect cirkelvormige nerrets en zijn tot diep in hun kern evenbeelden van de grote Noz. Zij hebben zoals hem dus ook even grote Noz krachten die zij kunnen uitstralen tot in de eeuwigheid maar vóórdat…
Noz droomt verder en geeft de Oud-Nesnem opdracht om zijn droom verder te voltooien. Daar het weet wat die doet en wat uit die droom zal verrijzen zorgt het er voor dat de Oud-Nesnem dit zich niet bewust zijn. Zij hebben wel een bewustzijn maar Noz heeft dit sluimerend gehouden zodat de Oud-Nesnem op Edraa het helemaal zelf uit kunnen zoeken.
Ja, waarom is dit zo en wát moeten zij uitzoeken?
De van zichzelf bewuste Noz weet ook dat het Oud-Nesnem door hun sluimertoestand in zijn droom zullen verdwalen, tenslotte zijn het nog maar kleine nerrets kinderen, de uit Hem geborenen, alleswetende Noz.
De Oud-Nesnem, verblindt door hun eigen licht, moeten eerst leren met het vage droomleven van Noz om te gaan maar hier hebben zij erg veel moeite mee, ze begrijpen er geen mars van. Het zijn ook echte kinderen die nog onbewust spelen met hun innerlijke vuurlicht, hun erfenis van Noz. Maar ze voelen het als zij hier niet adequaat mee om gaan en zullen zich dan lelijk branden. Dit lijkt misschien wel heel wreed maar het droomleven van Noz is een openbaring van een grootst plan, dus moeten de Oud-Nesnem leren met respect voor hun vuurlicht bewust om te gaan en dat…ís nogal wat.
Zodra zij zich branden, worden zij wakker, zien zij even hun eigen vuurlicht oplaaien en weten dan een stukje te voltooien dat in hen zelf lag te sluimeren als een kostbaar vermogen. Maar niet alle Oud-Nesnem zijn zo slim, eerlijk gezegd de meeste van hen zijn erg hardleers en blijven zo blind als een onbewuste droom. Het overgrote deel is zelfs zeer hardnekkig eigenwijs en gaan tegen het grootste levensgebod in, op de planeet Edraa dat luidt; VEROORDEEL NIET!
Maar nee, hier trekken zij zich allemaal niets van aan, de Oud-Nesnem laten het om hun eigen intelligentie te gebruiken en zichzelf af te vragen van het ‘’waarom’’ zij niet mogen veroordelen en daarom blijven zij zo sluierdom om de slaaf van anderen en hun eigen leven te zijn. Ja, een waar tweedehands triest leven, dat is de prijs die zij moeten betalen en klágen dat ze doen.
Iedere Oud-Nesnem begon dus van daaruit zijn eigen droom te dromen en vergaten de grote levensdroom van Noz te leven.
Zij waren het vuurlicht zat, hadden geen zin om hieruit te leren en dachten mooiere en betere werelden te creëren. Zo onbewust als dat ze zijn, richten zij de droom van Noz een andere kant uit door met hun kracht van vuurlicht cirkelvormige zeepbellen te blazen. Transparant met regenboogkleuren omgeven, zo schitterend en bewegelijk elastisch en zo teer dat je er wel van moest houden. Er is alleen een maar…het vuurlicht van de Oud-Nesnem heeft een duistere kant gekregen, een onbewuste kant, een tweedehands ingeblazen droom van talloze werelden en zij weten niet meer beter, alsof dit allemaal vanzelfsprekend is.
Máárrrr.. is dit echt, gaat dit wel goed, mag de grote Noz wel tegengesproken worden door een andere richting uit te gaan? Wat denk je?
Natuurlijk mogen zij dat, ze moesten het toch zelf uitzoeken. En daarbij, het is maar een droom. Een droom van zeepbellen waar de Oud-Nesnem keer op keer achter komen doordat de zeepbel steeds weer knapt en dat…is nogal wat…
Ondanks, bleven de Oud-Nesnem blazen en blazen, tot aan hun laatste ademtocht… ieder gevangen in hun eigen bel van droomcreatie dat tot in de oneindigheid door bleef gaan. Uitgeput, ontevreden en oorlogszuchtig zijn zij geworden maar dit is al heel gewoon, vanzelfsprekend, zij weten niet meer beter en doen maar raak.
Totdat een van hen zag dat het vuurlicht ook anders gebruikt kon worden.
Meerdere Oud-Nesnem namen dit over omdat zij ook de ontevredenheid voelde in hun bestaan. Het gemis van vrede, harmonie, de zeurende verveling en dat deze zeepbel werelden niet de eeuwigheid bedroegen van wat zij diep in hun kern toch wel voelen, ja hoe kan dit nou? Na een hele zoektocht kwamen zij er achter om al die zeepbel werelden eens door te lichten op de planeet Edraa en wat een leegte ontstond ineens. Beschaamt door hun lege duistere scheppingen kwam er ondanks toch meer licht in hun leven, zij kunnen hierdoor beter zien. Er ís méér, veel meer, vertelden zij elkaar en zij zagen hét letterlijk vliegen tot diep in de ruimte, ín en om hen heen. Zij waren niet alleen, hun leegte werd weer gevuld en zo verrukt als zij zijn en daardoor weer verblindt, zagen de Nesnem niet dat hun gevoelens ook zeepbellen voort brachten maar nu zweefden zij hier ín, de ruimtebroeders tegemoet. Het licht was wéér gezien, helaas weer een vals licht maar dát zagen zij dus niet. Ja, wie niet luisteren wilt, moet dan maar weer hun vuurlicht voelen, het is niet anders. Jammer dat ze nog niet anders kunnen want het kán wel zonder pijn als zij begrepen wat veroordelen met de Oud-Nesnem allemaal doet. Hoe moeilijk is het al om te leven op de Edraa droombel, hoe moeilijk te leven in de Oud-Nesnem droombel, bijna onmogelijk om ook nog in je eigen droom zeepbel te zweven maar toch gebeurt dit allemaal met hen, echtwaar! Blijkbaar is het al die moeite waard en ligt het in het plan van de grote Noz dat dit droomleven individueel uitgedroomd moet of mag worden, wie zal het zeggen? Hoe dan ook, de Oud-Nesnem zijn dan ook uiteindelijk een claustrofobisch volk geworden, hoe kan het ook anders. Gevangen in het droomleven, gevangen in het droomlichaam en gevangen in je eigen droomgeest en dat…is nogal wat.
Je kunt je nu wel voorstellen dat de Nesnem zich voelen als ratten in hun eigen gemaakte nauwe val. Ze gedragen zich ook zo en vreten elkaar met huid en haar op om meer ruimte te krijgen maar tegelijkertijd vermenigvuldigen zij zich ook dus hun oorlog gaat eindeloos door, een grote oneindige cirkelgang, een zeepbel dat de Oud-Nesnem ‘’leven’’ noemen.
Nu, het was eerder alleen de dood dat zij leefden. Voorlopig is dit ras nog lang niet klaarwakker en ze droomleven nog lang en ongelukkig.
Maar even terug naar Noz waar het allemaal mee begon. Heb je inmiddels begrepen wat zijn droomplan nu inhoudt? Wat moet er volbracht worden? Wat zal uit zijn droom verrijzen? Waarom is de planeet Edraa met zijn volk de Oud-Nesnem uitverkoren maar blijft een deel in zijn sluimerslaap toch zijn zeepbellen scheppen? Wat moeten zij uiteindelijk uitzoeken? Wat kunnen zij met hun vuurlicht als zij uit de droombel knappen en ontwaken?
Ja, als je dát nog niet begrijpt, dan ben je nog één van hen die zeepbellen droomt en dat …
ís nogal wat….
DOSSIERX 
Mooi stukje!
By: Dave on oktober 25, 2010
at 12:20